به گزارش خبرگزاری مهر، براساس بیانیه صادر شده از سوی خانواده نیل آرمسترانگ، این فضانورد به عنوان اولین انسانی که قدم در ماه گذاشت در پی یک جراحی قلبی درگذشت.آرمسترانگ در 7 آگوست امسال به دلیل مسدود شدن شریان‌های کرنرش تحت عمل جراحی قرار گرفت و در 25 آگوست و در 82 سالگی بر اثر عوارض ناشی از جراحی در بیمارستانی واقع در کلمبوس اوهایو درگذشت.

وی فضانورد سابق ناسا، خلبان آزمایش کننده، مهندس هوافضا، استاد دانشگاه و خلبان نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا بود.آرمسترانگ فرماندگی فضاپیمای آپولو 11 را برعهده داشت که روز 20 ژانویه سال 1969 که یکی از باشهامت ترین اکتشافهای علمی قرن بیستم را انجام داد، نخستین کلمات وی پس از آنکه به عنوان اولین انسان قدم در سطح ماه گذاشت در خاطر بسیاری از افرادی که به طور زنده این برنامه را نگاه می کردند مانده است. وی گفت: این گامی کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است.

هدف فضاپیمای آپولو 11، فرود بر نقطه ای خاص و امن در کره ماه بود. سه دقیقه مانده به فرود روی ماه، فضاپیما به درون چاله های فضایی افتاد و مثل توپ در فضا رها بود و به سرعت به سوی ماه حرکت می کرد، زنگ های خطر به صدا درآمده بودند و رایانه ها هشدارهای بی وقفه می دادند. سوخت فضاپیما هم به طور تقریبی رو به پایان بود.آرمسترانگ با نگاه با سطح ماه دریافت که آنها مستقیم به سوی تخته سنگ ها می روند. اگر فضانوردان کاری نمی کردند، مسافرتشان با یک انفجار به پایان می رسید. وی هدایت فضاپیما را از دست رایانه خارج کرد و خودش هدایت فضاپیما را بر عهده گرفت. سرانجام مسیر فضاپیما را تغییر داد، ولی منطقه ای که او برای فرود برگزیده بود، کاملا از تخته سنگ بود.آرمسترانگ آخرین شانس خود را امتحان کرد و برای آخرین بار مسیر فضاپیما را عوض کرد. سرانجام منطقه ای صاف پدیدار شد. در کمتر از 30 ثانیه مانده به فرود بر ماه، فضاپیما را خاموش کرد تا خودش فرود بیاید. سرانجام در تاریخ 20 ژوئیه 1969، اولین فضاپیمای انسان بر روی ماه فرود آمد. پایه های فضاپیما، 5 تا 10 سانتی متر در ماه فرو رفت. سرانجام فضانوردان تمام امکانات رفتن از ماه را آماده کردند تا اگر اتفاقی افتاد، به سرعت از ماه دور شوند.

آرمسترانگ آزمایشهای بسیاری در سطح ماه انجام داد که در آن میان می توان به آزمایش‌های مقاومت مصالح، برای شناخت بیشتر خصوصیات فیزیکی مواد سطح کره ماه؛ جمع‌آوری مقداری از بادهایی که در سطح ماه می‌وزد، برای آزمایش در زمین؛ آزمایش‌های زلزله نگاری برای بررسی اعماق سطح کره ماه، تعیین فاصله میان ماه و زمین با کمک لیزر ، آزمایش‌هایی روی گرد و غبار سطح ماه اشاره کرد.آرمسترانگ و باز آلدرین حدود سه ساعت روی ماه راه رفتند، نمونه جمع کردند، آزمایش انجام داده و عکس گرفتند.آرمسترانگ زمانی درباره این تجربه خود گفت: آنچه در آنجا دیدم فوق العاده بود و فراتر از هرگونه تجربه بصری بود که تاکنون داشته ام.

داگلاس برینکلی مورخ دانشگاه رایس که برای تاریخ شفاهی ناسا با آرمسترانگ مصاحبه کرد اظهار داشت که وی دارای همه شرایطی است که این سازمان فضایی برای نخستین انسان روی ماه به آن نیاز دارد که این امر به بیشتر به علت مهارتهای مهندسی و شیوه برخورد وی با شهرت مورد توجه قرار گرفته است.